Temat: „W naszej miejscowości – adres”

Grupa 0B

1. „Dom” – zabawa dydaktyczna na podstawie wiersza Emilii Waśniowskiej.
Rodzic czyta wiersz. 


"Dom" Emilia Waśniowska


Jest jedno takie miejsce na ziemi,

gdzie nie jesteśmy sami,

w którym możemy wesoło pogadać

z najzwyklejszymi sprzętami.

Szafę klepiemy serdecznie w plecy,

do lampy puścimy oko

i pozdrowienie poduszkom poślemy,

tym ciepłym, pierzastym obłokom.

W kuchni z widelcem o bólu zębów

możemy sobie pogwarzyć,

a na dywanie lecieć do nieba,

o czym tak często się marzy.

Kubek leciutko uszczypniemy w uszko,

tak, by się na nas nie gniewał,

w patelni przejrzymy się niby w lustrze,

a garnek będzie nam śpiewał.

Rodzic zadaje pytania: Jak wygląda dom w wierszu? Co się w nim znajduje? Z kim możemy.1 porozmawiać w domu? Następnie pokazuje różne przedmioty (poduszka, chochla, widelec, durszlak, domino, dyplom, torba, kubek, telefon, mydło, garnek, patelnia). Dziecko klasyfikuje je na te, które są związane z domem, i na te, które nie są z nim związane. Dziecko podaje ich nazwy, dzieli na sylaby tylko te, które są charakterystyczne dla domu.

2. „Nasz dom ma adres” – zabawa dydaktyczna.

Rodzic buduje wspólnie z dzieckiem domy, np. z 2, 3 krzeseł nakrytych płachtą materiału, z 3 kijów od szczotki ustawionych pionowo, na dole szeroko odsuniętych końcami od siebie, a na górze związanych taśmą i otulonych prześcieradłem, z różnego rodzaju pudeł (z miejscem na wejście, np. opakowania po butach, jajkach, sokach). Rozkłada chustę . Dziecko wchodzi do swojego domu, wymyśla i prezentuje nazwę swojego domu, nazwę miejscowości, w której mógłby się dom znajdować, oraz nazwę ulicy i numer. Dziecko dzieli na sylaby nazwy wymyślonych miejscowości i ulic. Na koniec dziecko wymienia swój prawdziwy adres. Dziecko przypomina kiedy, w jakich sytuacjach i komu można podać swój adres.

3. „Wspinaczka” – ćwiczenia ruchowe i ruchowo-słuchowe. Rodzic wraz z dzieckiem stoją: Zapraszam Cię na wspólną wspinaczkę w góry. Dziecko jest przewodnikiem górskim. Maszeruje po pokoju, śpiewając. Co pewien czas przewodnik mówi: Stop! – i podaje informację i ilustruje ruchem, np. wspina się na stromą skałę, chowaj się pod drzewo przed deszczem, chwieje się na wietrze, wygrzewa się na słońcu, przeskakuje strumyk górski, podnosi głowę, patrząc przez lornetkę, żeby zobaczyć szczyty Tatr.